Αρθρίτιδα - φλεγμονή των αρθρώσεων. Ωστόσο, αυτό είναι ένα απλοποιημένο σκεύασμα. Στην πραγματικότητα, ο όρος "αρθρίτιδα" συνδυάζει περισσότερες από 200 ρευματικές ασθένειες και καταστάσεις που επηρεάζουν τις αρθρώσεις που περιβάλλουν τους ιστούς. Η αρθρίτιδα σημαίνει επίσης οποιαδήποτε διαταραχή που επηρεάζει τις αρθρώσεις.
Η αρθρίτιδα είναι άρρωστη από 10 έως 15 % του παγκόσμιου πληθυσμού. Με την ηλικία, ο κίνδυνος της αρθρίδας αυξάνεται σημαντικά. Συχνά, τα συμπτώματα της αρθρίσεως βρίσκονται ήδη σε 30-40 χρόνια. Το 27% των ατόμων άνω των 50 ετών υποφέρουν από αρθρίωση. Και μετά από 60 χρόνια, σχεδόν όλοι υποφέρουν από αυτή την ασθένεια. Η συχνότητα εμφάνισης της αρθρίσεως είναι η ίδια μεταξύ των ανδρών και των γυναικών. Η εξαίρεση είναι η αρθρέωση των διαφραγικών αρθρώσεων - αυτός ο τύπος αρθροπώματος βρίσκεται συχνότερα στις γυναίκες.
Οι αιτίες και η φύση της νόσου μπορεί να είναι διαφορετικές. Η αρθρέωση μπορεί να αναπτυχθεί σε ρευματικούς λόγους. Αυτό ισχύει για άτομα με χρόνιο ρευματισμό. Οι ασθένειες εμφανίζονται μερικές φορές ολόκληρες "σύνολα": η αρθροποίηση συνοδεύεται από ρευματισμούς, κιρσοί φλέβες με θρόμβωση, αγγειακή σκλήρυνση, εγκεφαλικό επεισόδιο κλπ. Όλα στο σώμα είναι διασυνδεδεμένα. Η αρθρέωση μπορεί επίσης να είναι μια αυτοάνοση ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα, ο σκοπός του οποίου είναι η προστασία σας από ιούς και βακτήρια, αρχίζει ξαφνικά να επιτίθεται σε υγιή κύτταρα. Το μυστήριο του γιατί το σώμα αρχίζει να επιτίθεται στον εαυτό του δεν αποκαλύπτεται ακόμα.
Όμως, η πιο συχνά η αρθρέωση είναι ένα σημάδι ρευματοειδούς αρθρίτιδας και αντιπροσωπεύει καταστροφικές μεταβολές στον χόνδρο και τον οστικό ιστό που συμβαίνουν με την ηλικία ως αποτέλεσμα της φυσικής γήρανσης. Ευγλωττία και στατιστικά στοιχεία. Μόλις φτάσει τα 60-70 χρόνια, η αρθρέωση διαγιγνώσκεται στο 60-70% των ανθρώπων. Οι λέξεις "αρθρίωση" και αρθρίτιδα είναι παρόμοιες μόνο φωνητικά, αλλά οι αιτίες είναι εντελώς διαφορετικές και, κατά συνέπεια, η θεραπεία επίσης. Κατά την επισήμανση των διαφορών στην αρθρίτιδα και την αρθρίτιδα, είναι σημαντικό να πραγματοποιηθεί μια διαφορετική κατεύθυνση στην οποία υπάρχει μια καταστροφική και παραμορφωτική διαδικασία. Εάν έχετε αρθρίωση, τότε ο μεταβολισμός στην άρθρωση διαταράσσεται, η ελαστικότητά του χάνεται, ο χόνδρος είναι λεπτότερος και κάθε κίνηση προκαλεί πόνο. Εάν έχετε αρθρίτιδα, τότε το ανοσοποιητικό σας σύστημα έχει αναλάβει την άρθρωση, το σώμα σας λειτουργεί ενάντια στον ιστό του και αυτό γίνεται η αιτία της φλεγμονής, του πόνου και των αλλαγών που παραμορφώνονται. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε αυτό, επειδή καθορίζει τη θεραπεία. Ενώ η authritis θα κατασταλεί με αυτοάνοσες διεργασίες, η μηχανική ανάκτηση της άρθρωσης θα είναι ο κύριος στόχος για τη θεραπεία ασθενών με αρθρίτιδα.
Το πρώτο χτύπημα λαμβάνεται από τις αρθρώσεις του γόνατος, τις αρθρώσεις των αγκώνων, τα χέρια. Έτσι, η αρθρέωση της άρθρωσης του γόνατος είναι πιο συνηθισμένη. Με την πάροδο του χρόνου, η παραμόρφωση της αρθρίδας, οι αρθρώσεις αρχίζουν να παραμορφώνονται, λόγω της καμπυλότητας, τα προσβεβλημένα μέρη μπορούν να πάρουν παράξενα περιγράμματα. Υπάρχουν, ειδικότερα, όροι όπως "Swan Neck", "Button Loop". Εάν ένα άτομο έχει παραμορφωτική αρθρίωση και επηρεάζονται τα δάχτυλα, τότε προς τα έξω μπορούν να γίνουν μικρότερα.
Η παραμόρφωση της αρθρίδας είναι μια ασθένεια νεωτερισμού, ένας καθιστικός τρόπος ζωής μας οδήγησε σε αυτό. Η φύση προοριζόταν να ζήσει διαφορετικά, αλλά με την αυτοματοποίηση των διαδικασιών, ένα άτομο "κέρδισε" πολλές πληγές με τις οποίες οι άνθρωποι πληρώνουν για όλα τα οφέλη που ελήφθησαν. Η παραμόρφωση της αρθρίσεως επηρεάζει κατά κανόνα τις αρθρώσεις. Η αρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος εξηγείται, επειδή το χαρακτηριστικό της, σε αντίθεση με άλλες αρθρώσεις σε μεγάλα φορτία που μεταφέρει. Η φύση δεν φροντίζει ιδιαίτερα τη διατροφή τέτοιων τόπων που υπερφορτώθηκαν με το έργο. Και δεδομένου ότι ο χόνδρος της άρθρωσης του γόνατος δεν έχει τα δικά του πλοία, ως αποτέλεσμα της γήρανσης ή υπό την επήρεια λοιμώξεων ή τραυματισμών, μπορεί να είναι ατροφία.
Υπάρχουν περίπου 200 διαφορετικοί τύποι αρθρίτιδας, όλοι έχουν διαφορετική φύση, μπορούν να προκληθούν από διάφορους εξωτερικούς ή εσωτερικούς παράγοντες, αλλά ο στόχος τους είναι ένας - οι αρθρώσεις μας. Προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τη σημασία του προβλήματος, δίνουμε αρκετούς θλιβερούς αριθμούς:
- Περίπου το 21% του πληθυσμού του πλανήτη υποφέρει από αρθρίτιδα,
- Το 31% της αρθρίτιδας υποφέρει δεν μπορεί να λειτουργήσει,
- Ένα από τα 250 παιδιά κάτω των 18 ετών πάσχει από αρθρίτιδα,
- Από όλες τις περιπτώσεις αναπηρίας, το 18% πέφτει στην αρθρίτιδα,
- Οι απώλειες από την αρθρίτιδα ανήλθαν στο 1,2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος 2003.
Οι προσπάθειες να ξεπεραστούν η κατάσταση είναι μάταια, οι αριθμοί επιδεινώνονται από έτος σε έτος. Προβλέπεται ότι μέχρι το 2030, το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού θα υποφέρει ήδη από αρθρίτιδα σε ένα ή άλλο βαθμό.
Συμπτώματα
Η αρθρίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί αργά ή μπορεί να προκύψει ξαφνικά. Ο πόνος στις αρθρώσεις μπορεί να εμφανιστεί, να εξαφανιστεί και να επανεμφανιστεί. Με αυτή την έννοια, η αρθρίτιδα είναι αρκετά πλαστική, αλλά είναι αδύνατο να την συγχέουμε με μια άλλη ασθένεια. Εδώ είναι τα κύρια συμπτώματά του:
Πόνος. Μπορεί να είναι σταθερό ή να έρχεται, χαζός και αιχμηρός. Μπορεί να συμβεί σε ηρεμία ή κατά τη διάρκεια της κίνησης, εμφανίζονται σε μία άρθρωση ή σε διαφορετικές αρθρώσεις.
Οίδημα. Τις περισσότερες φορές, η πληγείσα άρθρωση φαίνεται πρησμένη, ζεστή στην αφή, μερικές φορές ερυθρότητα του δέρματος παρατηρείται. Το οίδημα διαρκεί τρεις ημέρες ή περισσότερο, στη συνέχεια περνάει. Μπορεί να συμβεί περιοδικά, για παράδειγμα, δύο ή τρεις φορές το μήνα.
Ακαμψία. Το κλασικό σύμπτωμα της αρθρίτιδας που εμφανίζεται το πρωί ή κατά τη διάρκεια περιόδων μακράς ανάπαυσης: κάθεται σε μια καρέκλα, ιππασία σε ένα αυτοκίνητο, κλπ.
Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι ελαφριά, μεσαία ή σοβαρά. Μπορούν να παραμείνουν τα ίδια για πολλά χρόνια, μπορούν να αρχίσουν να προχωρούν. Η σοβαρή αρθρίτιδα είναι ένας χρόνιος πόνος και η ανικανότητα να εμπλακούν σε οποιαδήποτε σωματική εργασία.
Με την πάροδο του χρόνου, η αρθρίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες, ορατές αλλαγές στις αρθρώσεις. Μπορούν να γίνουν δεμένα, τα άκρα - στραβά. Πιο συχνά ζημιές μπορεί να παρατηρηθεί μόνο σε x -rays. Μερικοί τύποι αρθρίτιδας επηρεάζουν την καρδιά, τα μάτια, τους πνεύμονες, τα νεφρά και το δέρμα.
Εντοπισμός: Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίτιδας;
Και οι δύο ασθένειες μπορούν να επηρεάσουν οποιαδήποτε άρθρωση, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις ο εντοπισμός της παθολογίας μπορεί να υποδείξει έμμεσα τη φύση του. Έτσι, για παράδειγμα, η αρθρίτιδα έχει τις SO -αποκαλούμενες "αρθρώσεις ζημιών" και "αρθρώσεις εξαίρεσης" - ανάλογα με τον επιπολασμό της νόσου.
Πρώτα απ 'όλα, η αρθρίτιδα εκπλήσσει:
- wristwalls και metacarpal phalancing αρθρώσεις?
- Οι εγγύς αρθρώσεις inter -phalanx.
- γόνατο και αστράγαλος.
- Συγκεκριμένα, οι αρθρώσεις των αντίχειρων.
- αρθρώσεις αγκώνα.
Αρθρίτιδα και διαφορά αρθρίσεως
Οι βλάβες μπορούν να είναι τόσο συμμετρικές (ρευματοειδής αρθρίτιδα) όσο και ασύμμετρη (ψωριασική και άλλα είδη).
Η αρθρέωση επιλέγει τις υποστηρικτικές αρθρώσεις που ανατομικά αντιμετωπίζουν ένα μεγάλο φορτίο. Αυτά περιλαμβάνουν:
- γόνατο;
- Οι αρθρώσεις Parleen-Phalanx των αντίχειρων.
- Απομακρυσμένες αρθρώσεις των δακτύλων.
- ισχίο;
- αστράγαλος;
- Μεσοσπονδύλιου.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της αρθρίτιδας από την αρθρίτιδα των αρθρώσεων στη διάγνωση;
Η κύρια διάγνωση της αρθρίτιδας και της αρθρίσεως συνεπάγεται την οπτική εξέταση και την ψηλάφηση των αρθρώσεων που έχουν γίνει πηγή καταγγελιών. Μια προηγούμενη ασθένεια, οι τραυματισμοί μπορούν επίσης να δοθούν μια υπόδειξη.
Μια ολοκληρωμένη ανάλυση του αίματος και των ούρων μπορεί να καθορίσει τη διαφορά μεταξύ αρθρίτιδας και αρθρίσεως. Μπορεί να καθορίσει την παρουσία βακτηριακών παθογόνων, ένα αυξημένο επίπεδο λευκοκυττάρων, τον ταχέως οικισμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων και άλλων δεικτών φλεγμονής (για παράδειγμα, ένας ρευματοειδής παράγοντας.
Η χ -ακανόνιστη για την αρθρέωση δείχνει τη στένωση του χάσματος των αρθρώσεων, την αραίωση του στρώματος του χόνδρου, καθώς και, ανάλογα με το στάδιο της νόσου, την παρουσία οστεοφυτών. Με αρθρίτιδα, δεν σημειώνονται ορατές αλλαγές.
Στα διαγνωστικά, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεθόδους έρευνας υλικού (υπερηχογράφημα, CT, MRI) και ελάχιστα επεμβατικές παρεμβάσεις (αρθροσκόπηση).
Διάγνωση αρθρίτιδας
Ποια είναι η διαφορά στη θεραπεία της αρθρίτιδας και της αρθροσνίας με τις προβλέψεις. Η αρθρίωση είναι πάντα ανίατη - αυτή είναι μια χρόνια ασθένεια και μπορεί να συγκρατηθεί μόνο. Η αρθρίτιδα μπορεί να είναι τόσο χρόνια (ρευματοειδή, ιδιοπαθή, ψωριασική) και ένα παροδικό φαινόμενο (μολυσματικό).
Ας εξετάσουμε λεπτομερέστερα τα χαρακτηριστικά και τις θεμελιώδεις διαφορές στη θεραπεία αυτών των ασθενειών.
Εδώ είναι οι κύριοι τύποι αυτής της νόσου, ανάλογα με τους παράγοντες που προκαλούν:
- Φλεγμονώδης αρθρίτιδα
- Εκφυλιστική αρθρίτιδα
- Μολυσματική αρθρίτιδα
- Μεταβολική αρθρίτιδα
Είναι γνωστό ότι το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ο αμυντικός μας. Είναι αυτή που παράγει φλεγμονή για να σώσει το σώμα από τη μόλυνση. Μερικές φορές στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος υπάρχουν δυσλειτουργίες. Ένας από αυτούς είναι η επίθεση των δικών τους αρθρώσεων και, ως εκ τούτου, φλεγμονή. Τις περισσότερες φορές, αυτό οδηγεί σε διάβρωση και βλάβη στις αρθρώσεις και τους ιστούς γύρω τους.
Η φλεγμονώδης αρθρίτιδα περιλαμβάνει πολύ κοινή ρευματώδης Και Ψωριασικός αρθρίτιδα. Οι γιατροί πιστεύουν ότι ο κύριος λόγος για την εμφάνισή τους έγκειται στη γενετική. Οι εξωτερικοί παράγοντες διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Για παράδειγμα, το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει ρευματοειδή αρθρίτιδα σε άτομα με ορισμένα γονίδια.
Με φλεγμονώδη (αυτοάνοση) αρθρίτιδα, η έγκαιρη διάγνωση και η επιθετική θεραπεία είναι ζωτικής σημασίας. Η επιβράδυνση της νόσου ελαχιστοποιεί ή ακόμη και εμποδίζει την μη αναστρέψιμη βλάβη στις αρθρώσεις.
Από το όνομα είναι σαφές ότι προκαλείται από την υποβάθμιση της άρθρωσης, πιο συγκεκριμένα, τον χόνδρο του. Ως αποτέλεσμα, ο χόνδρος γίνεται λεπτότερος ή γενικά εξαφανίζεται, το οστό αρχίζει να τρίβεται στο οστό, γεγονός που προκαλεί οίδημα, πόνο, περαιτέρω ακινησία της άρθρωσης. Προκειμένου να αντισταθμιστεί η απώλεια του χόνδρου, το σώμα αρχίζει να ανοικοδομεί το οστό σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της σταθερότητας, αναπτύσσονται οι αναπτύξεις των οστών - τα οστεοφυτικά που αναγκάζουν την άρθρωση να παραμορφωθεί.
Στην ομάδα κινδύνου οι αθλητές που ασχολούνται με τη βαριά σωματική εργασία και τους ανθρώπους ηλικίας. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν επίσης υπερβολικό βάρος, γενετική προδιάθεση, τραύμα.
Φλεγμονή των αρθρώσεων που προκαλούνται από λοιμώξεις: βακτήρια, ιούς, μύκητες. Παραδείγματα μικροοργανισμών που μπορούν να εντοπιστούν στις αρθρώσεις είναι: Salmonella, Chlamydia, γονόρροια, ηπατίτιδα C
Ωστόσο, η σύγχρονη θεραπεία με αντιβιοτικά καταστρέφει τη λοίμωξη, με καθυστερημένη θεραπεία, η βλάβη της άρθρωσης μπορεί να γίνει μη αναστρέψιμη και η ασθένεια γίνεται χρόνια.
Οξεία ασθένεια των αρθρώσεων που προκαλείται από υψηλό επίπεδο ουρικού οξέος στο σώμα. Σχηματίζεται στο πεπτικό σύστημα, ως προϊόν της καλλιέργειας που καρφώνες. Είναι πλούσια σε τρόφιμα όπως ήπαρ, αντσούγιες, σπασίματα, μπύρα, όσπρια κ.λπ.
Σε έναν υγιή οργανισμό, το ουρικό οξύ διαλύεται στο αίμα, εισέρχεται στα νεφρά και εκκρίνεται από το σώμα στα ούρα. Σε μερικούς ανθρώπους, το περιεχόμενο του ουρικού οξέος είναι υψηλότερο από το συνηθισμένο. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται υπερουρικιαιμία.
Το ουρικό οξύ μπορεί να συσσωρευτεί στις αρθρώσεις, σχηματίζοντας κρυστάλλους αιχμηρών βελόνων, γεγονός που προκαλεί σοβαρούς πόνους που ονομάζονται αρθρίτιδα. Η ουρική αρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί επεισοδιακά ανάλογα με το επίπεδο του ουρικού οξέος ή μπορεί να πάει σε μια χρόνια μορφή.
Η κρυστάλλωση είναι μια φυσική διαδικασία ανάλογα με τη θερμοκρασία. Όσο χαμηλότερη είναι, η διαδικασία που η διαδικασία κρυστάλλωσης πηγαίνει γρηγορότερα. Αυτό εξηγεί το γεγονός ότι η ουρική αρθρίτιδα επηρεάζει συχνότερα τις πιο "κρύες" αρθρώσεις των άκρων, όπως ένας αντίχειρας στο χέρι ή το πόδι.
Εάν διαβάσετε το πρώτο μέρος του άρθρου, πιθανότατα παρατηρήσατε ότι η εκφυλιστική αρθρίτιδα είναι πολύ παρόμοια με την αρθρίωση. Αυτό είναι αλήθεια! Αυτή είναι η ίδια ασθένεια που έχει άλλο όνομα - οστεοαρθρίτιδα (Οστεοαρθρωμένη).
Ήταν αυτός ο τύπος αρθρίτιδας που ήταν ευρέως διαδεδομένο. Περίπου το 12% των ενηλίκων (ηλικίας άνω των 25 ετών) του πληθυσμού του πλανήτη υποφέρουν από αυτούς. Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος είναι μία από τις πέντε κύριες αιτίες αναπηρίας. Μεταξύ της αρθρίτιδας που πάσχει από αρθρίτιδα, υπάρχουν 60%, άνδρες 40%.
Θεραπεία της αρθρίτιδας και της αρθρίσεως.
Στη θεραπεία της αρθρίτιδας και της αρθρίσεως χρησιμοποιούνται διαφορετικές μέθοδοι. Πρώτα απ 'όλα, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για να διευκρινίσετε τη διάγνωση. Τα καλύτερα αποτελέσματα της διάγνωσης της ασθένειας των αρθρώσεων δίδονται με ακτινογραφία και μαγνητική τομογραφία. Μαζί με αυτό, ο γιατρός ορίζει επίσης τις απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις.
Είναι απαραίτητο να περιοριστεί το αξονικό φορτίο στις αρθρώσεις. Η θεραπεία της νόσου διεξάγεται σε δύο κατευθύνσεις: αφαίρεση της φλεγμονώδους διαδικασίας, αποκατάσταση του χόνδρου και του συνδέσμου. Χρησιμοποιείται θεραπευτική φυσική αγωγή, ορθοπεδικό καθεστώς, θεραπευτική διατροφή, φυσιοθεραπεία: για αρθρίωση -Ααρθρίτιδα, θερμικές και υπερηχητικές διαδικασίες, ηλεκτροφόρηση, μαγνητοθεραπεία, ενισθεσθεραπεία, εφαρμογές παραφίνης. Είναι επίσης δυνατή μια ενδοεπιχειρησιακή χορήγηση παρασκευασμάτων υαλουρονικού οξέος - αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα συστατικά του αρθρικού υγρού. Παρέχει τη διατροφή του υαλώδους ενδοεπιχειρησιακού χόνδρου, ο οποίος δεν έχει τα αιμοφόρα αγγεία του, μειώνει την τριβή μεταξύ των επιφανειών των αρθρώσεων των οστών και παρέχει ομαλότητα της κίνησης (περίεργη ενδοαρθική λίπανση).
Πρόληψη
Τις περισσότερες φορές, η αρθρίτιδα έχει έναν υποτονικό, χρόνιο χαρακτήρα. Είναι σχεδόν αδύνατο να εξαλειφθεί πλήρως η αιτία της νόσου. Ως εκ τούτου, η θεραπεία του είναι πιο πιθανό να είναι η φύση του αγώνα ενάντια στα συμπτώματα (για παράδειγμα, με πόνο). Δεν είναι δυνατόν να αποκατασταθεί πλήρως η λειτουργία της άρθρωσης.
Ταυτόχρονα, η πρόληψη της αρθρίτιδας είναι αρκετά απλή - είναι μέτρια σωματική δραστηριότητα και παρακολουθεί το δικό σας βάρος. Έτσι απώλεια βάρους 6 κιλά. μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος σε μια γυναίκα κατά 50%. Η μέτρια σωματική δραστηριότητα (3 φορές την εβδομάδα) μειώνει τον κίνδυνο οστεοαρθρίτιδας σε ηλικιωμένους κατά 47%.